Friday, January 21, 2011

ببوس

باد لای موهای چرب هم می وزد
رها که باشی 
لبهایت می تواند ببوسد 
آن وقت تو از خدا فرمان می گیری 
تن پوش های چرک را بسوزان
گل موی تازه بر سر دخترکان دشت بنه 
...
باد لای موهای چرب هم می وزد 
ببوس



سلام
این جا خانه نو من است

2 comments:

زودیاک said...

خانه نو مبارک
قشنگه! کبوتر هایش که خیلی تر
راستش من که آنچنان درک نمی کنم! نه موی دست حسابی و بلند دارم. نه موهایم پوشیده میماند خیلی. اما یکروزی داشتم با رفیقی نازنین قدم میزدم دایم میگفت که دوست دارد باد لای موهایش بوزد. یک جور نیاز شدیدی داشت فکر کنم خیلی دلم خواست آرزوی آن لحظه ه اش برآورده شود اما لعنت.. لعنت به خیلی چیزها... نشد

سمیرا said...

با اینکه یه کم دیره اما باید بگم خونه نو مبارک
عجب باد مهربونی/ چشم رفیق عزیز می بوسیم ولی خودمونیم عجب فعل امری استفاده کردی